کاربرد کلسترول در افتراق پلوروزی های اگزوداتیو از پلوروزی های ترانسوداتیو

مقدمه: پلوروزی یکی از سندرم های شایع بالینی در طب ریه است. اولین مرحله در بررسی پلوروزی جدا کردن (افتراق) ترانسودا از اگزودا می باشد که در حال حاضر کرایتریای (معیار) لایت برای این منظور بکار می رود که هم وقت گیر است و هم پرهزینه می باشد. مواد و روش ها: در سال 75-1374 مطالعه مقطعی بر روی 70 بیمار مبتلا به پلوروزی انجام شد. خون و مایع پلور بیماران برای اندازه گیری کلسترول مورد آزمایش قرار گرفت. تشخیص های نهایی این بیماران از قبل داده شد. براساس سطح همزمان کلسترول-پروتئین و پروتئین-کلسترول با هم مقایسه شدند. سپس پارامترهای بدست آمده با معیارهای لایت از طریق تست Students T test مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که میزان کلسترول بالای 55 و یا نسبت بالای 3 به 1 کلسترول پلور به خون به عنوان یک پارامتر جدا کننده اگزودا از ترانسودا از میزان حساسیت 90% و میزان اختصاصی بودن 95% برخوردار بود در حالی که نتایج براساس پروتئین، از میزان حساسیت 90% و میزان اختصاصی بودن 86% برخوردار بوده است. نتیجه گیری: این امر طبق کرایتریای لایت (بخصوص در بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب که تحت درمان با دیورتیک می باشند) از ارزش ویژه ای برخوردار است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که بکار بردن کلسترول به عنوان تنها فاکتور افتراق اگزودا از ترانسودا در پلور، هم از نظر اقتصادی با صرفه تر است و هم دارای میزان دقت تقریبا مساوی با پارامترهای رایج لایت می باشد.